Σαξόφωνο

​

Το σαξόφωνο είναι πνευστό χάλκινο μουσικό όργανο, αλλά ανήκει στην οικογένεια των ξύλινων πνευστών γιατί ο ήχος του παράγεται από καλάμι. Έχει στόμιο με γλωττίδα, κωνικό σωλήνα και μηχανισμό κλειδιών. Το πρώτο σαξόφωνο κατασκευάστηκε γύρω στα 1840 από τον Adolphe Sax.  Η έκτασή του είναι περίπου δυόμισι οκτάβες. φα ή μι ύφεση.

Υπάρχουν 6 τύποι σαξοφώνου (σοπρατίνο, σοπράνο, άλτο, τενόρο, βαρύτονο και μπάσσο) με πιο συνηθισμένο το άλτο σαξόφωνο σε

Το σαξόφωνο άργησε να επιβληθεί στην κλασική ορχήστρα αν και το είχαν χρησιμοποιήσει, μεταξύ άλλων, ο Ζορζ Μπιζέ στην Αρλεζιάνα και ο Ζυλ Μασνέ στο Βέρθερο. Χρησιμοποιείται ακόμη σε στρατιωτικές μπάντες και σε ορχήστρες τζαζ, αλλά και σε άλλα είδη όπως η ρέγκε και η σκα.
Σήμερα χρησιμοποιείται ευρύτατα - εκτός από την κλασσική και στην jazz μουσική.
 

Κατά την εκμάθηση του σαξοφώνου, δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στο χτίσιμο γερών «θεμελίων»: Σωστή στάση, αναπνοή, παραγωγή τόνου, ακουστική εξάσκηση και ακρίβεια, ρυθμός, φραζάρισμα, μουσικά στυλ, διάβασμα παρτιτούρας, ρεπερτόριο.
Βασικό μέλημα είναι να διατηρείται αμείωτο το ενδιαφέρον του μαθητή, να μην φορτώνεται με περιττές ασκήσεις και τα κομμάτια να είναι μουσικά ευχάριστα και να ταιριάζουν στο γούστο του. Υπάρχει πάντα η δυνατότητα επιλογής ύλης και ρεπερτορίου σε συνεργασία με το μαθητή ή το γονιό, ανάλογα τις δυνατότητες, του διαθέσιμου χρόνου μελέτης και των απαιτήσεων προόδου.
Διδάσκεται παράλληλα και η απαραίτητη θεωρία, που βοηθάει το μαθητή σε μια σφαιρικότερη αντίληψη και κατανόηση όσων παίζει ή ακούει.